Over mij

 Het goud in mijn jeugdjaren waar ik nu dankbaar voor ben:

♡ Als KOPP-kind (Kind van Ouder met Psychiatrische Problematiek) leerde ik als van jongs af aan  vanuit een overlevingsstrategie vroeg lichaamstaal lezen en leerde over veerkracht rondom actie & reactie, want het was nooit voorspelbaar. Door mijn moeder heb ook geleerd mijn weg te vinden tussen psychiatrische patiënten, in plaats van wantrouwen of afschuw en schrik, kan ik bij dit gedrag blijven en in contact proberen te komen met de mens achter het gedrag. Wanneer er wordt gezegd ‘doe eens normaal’ moet ik altijd grinniken, want normaal ken ik niet, en is ongelofelijk variabel voor mij. Liever heb ik het over ‘gedrag waar ik mij fijn bij voel’ of ‘wat is hier onze norm’, of ‘de waarden die de drijfkracht zijn voor dit gedrag’. Er is nog een hele wereld te ontdekken achter de buitenkant van mensen...

♡ Ik deed meteen op mijn 17e een cursus Reiki, waar ik leerde energie in je lijf te accepteren en vanuit rust en aandacht te laten helen wat zich aandient, in vaak verschillende vormen. Vanaf mijn geboorte, is het herkennen van de laag achter iemands buitenkant een basisvaardigheid geworden. Energie kun je voelen, energie straal je uit. Wat je met woorden probeert te maskeren is vooral door leerlingen allang gevoeld...dat zullen ze spiegelen. Ik ben altijd bereid om te voelen, dat maakt mij authentiek en waar. Je lijf zit vol met informatie! Zo ook het lijf van je leerlingen, hun lichaamstaal leren lezen is al een mooi begin...

♡ Er waren op mijn levenspad altijd mensen en gebeurtenissen, die me lieten voelen dat ik ertoe deed, waardoor ik leerde dat ik kon vertrouwen op mijn innerlijk kompas, mijn intuïtie. Mensen die naar me luisterde en me leerde om te vertrouwen op mijn kunnen. Ik zocht hoe een liefdevol gezin werkt. Ik leerde te praten over mijn zorgen en onzekerheden, ik leerde te huilen en getroost te worden, samen te lachen, fouten te maken en daarvan te leren. Oneindig, nog steeds elke dag fouten maken, gewoon omdat ik leef en dingen wil doen en proberen die mis kunnen gaan.

Ik leerde mezelf kennen door de ogen van iemand die zag wat ik kan en wie ik op dat moment was, als mens, zonder te moeten voldoen aan verwachtingen of 'wat ze er van zouden kunnen denken'. Deze mensen waren voor mij het vangnet waarop ik kon terugvallen, gewoon als mezelf goed genoeg was. Ik leerde de waarde kennen van een gezond liefdevol netwerk die geen verwachtingen van me hadden, waardoor ik ook niemand kon teleurstellen, ook mijzelf niet.

Geboren worden uit een ouder met een psychiatrische diagnose biedt uitdagingen, die met de juiste hulp, erkenning, samenwerking en steun, mij tot een volwaardige, gezonde volwassene heeft gemaakt. Daarom zijn deze levenservaringen van onschatbare waarde voor mijn handelen.

Als mens in contact met kinderen, jongeren, hun ouders, verzorgers en leerkrachten, docenten of zelfs directies, deel ik keer op keer hoe ongelofelijk dapper en sterk ze eigenlijk zijn, dat ze toch maar weer komen opdagen, terwijl ze er eigenlijk al een half leven aan zorgen op hebben zitten. Nee ze zijn niet zielig, ze verdienen je bewondering en erkenning voor dat wat ze zijn en allemaal al kunnen dragen!

Zo is Verwonderlokaal ontstaan, uit bewondering voor iedereen die met een open hart, grensverleggend beschikbaar voor kinderen wil zijn. Mag je kwetsbaarheid ook je kracht worden, voor de volwassene én het kind? Ben jij je bewust van de invloed van jouw levensverhaal op jouw aanwezigheid en contact met de ander? Is er ruimte voor het levensverhaal van jou én de ander?

Getuigschriften over mij in het onderwijs: